CAŁE ŻYCIE CZŁOWIEKA JEST TYLKO PODRÓŻĄ DO ŚMIERCI.

EPILOG

  

Czym jest śmierć? Sam tego nie wiem. Wyobrażałem sobie ją, jako koścista, czarną laskę z kosą w ręku, a tu niespodzianka. Umarłem, tak po prostu, cichutko, bez wielkich dramatów i cierpień. Może właśnie takie odejście było wynagrodzeniem dla mnie za tą ciemną i depresyjna część życia. Za zabrnie mi sensu istnienia i skazanie na takie, a nie inne wybory.  Śmierć to zagadka, której nie rozwiążemy nigdy, nawet teraz, gdy stoję sobie na jakimś idiotycznym skrzyżowaniu i myślę gdzie mam iść. Przecież nie wiem, co tam zastanę. Wiem, czego chcę, ale tutaj chyba nikogo to nie interesuje. Gdy obracam głowę w lewo widzę siebie sprzed lat, szczęśliwego, zakochanego, zrozpaczonego, zagubionego i grzeszącego. Z prawej strony widzę moją rodzinę, moje dzieci i wnuki pochylone nad moją trumną z wyrazem głębokiego smutku na twarzach. Nieudawanego, prawdziwego. Może jednak nie byłem, aż tak złym człowiekiem. Kochałem moje dzieci i pozwoliłem żeby one kochały mnie. Chyba Seneka napisał, że śmierć jest darem od Boga. Zastanawia mnie jednak, dla kogo. Gdy umierali moi bliscy cierpiałem, gdy umarłem sam wcale nie zaznałem tego sławetnego spokoju, a moi ukochani przeżywają to, co ja kiedyś. Może lekka śmierć była darem, a rozterki po niej karą za życie, jakie prowadziłem i za to, że nie wierzyłem, nie wierzyłem w nic. Może i nie dopuszczałem do siebie myśli, że po tym nie ma nic, że jest tylko cisza i ciemność, ale nie potrafiłem w żadnej chwili swojego życia objąć rozumem istnienia Boga. Teraz wiem, że śmierć zawsze przychodzi nie w porę. Bez względu na to, kim się jest, ile ma się lat i co się robi.  Może i prawdą jest, że tylko wobec niej jesteśmy wszyscy równi i wszyscy marni, a w sumie, co mi z tego. Ciągle nie wiem gdzie iść. Może to czyściec i mam sobie tak stać i rozmyślać, tęsknić za życiem i pragnąć wieczności z nią.  Lewo – jej śmiech, biegające wesoło dzieci, moja duma i smutek, który towarzyszył mi przez ponad 40 lat. Byłem szczęśliwy, czasem bardzo szczęśliwy, ale zawsze czegoś mi brakowało. Miałem żal do kogoś, sam nie wiem, do kogo, o to, że jej nie ma. Zapominałem, jej obraz rozmywał się wraz z upływem lat, ale ból istnienia pozostawał. Prawo – moje ciało już obok jej, skromny nagrobek i napis na nim „…niech teraz Bóg pozwoli im nadrobić to, co stracili za życia…”.

Nie wiem czy zasługuję na to, aby być z NIĄ, ale nie wiem też czy na to nie zasługuję! Moje życie było pełne sukcesów, radości, szczęścia i osiągnięć, ale równie często gościły w nim niepowodzenia, smutki i porażki. Nie w mojej gestii leży ocena, na co zasługuję, a na co nie! Nie mam zamiaru podejmować żadnej decyzji, bo bez względu na to, w którą zatonę pójdę, to i tak ktoś już podjął decyzję za mnie. Mam tylko nadzieję, że to będzie początek czegoś nowego, a nie tylko koniec, mrok i ból.

Oślepia mnie światło, słyszę jej pokrzepiający głos, moje ciało, czy też dusza stają się lekkie i spadam, spadam. Całe moje jestestwo ogarnia dziwny stan. Nie potrafię tego uczucia opisać, jakbym wreszcie poczuł się wolny. Może szczęśliwy? Nie wiem, nie ogarniam, ale chcę żeby to trwało!

FIN

BO ŻEGNAĆ SIĘ ZAWSZE JEST TRUDNO

Mój pierwszy raz na blogach, jako autorki. Moje sentymentalne i pewnie ciężkie dziecko. Zawsze będę do tego czegoś mocno przywiązana, bo jakoś nigdy nie wyobrażałam sobie, że swój pomysł przeleję na papier i odważę się go opublikować. Jeszcze większą radość sprawiło mi to, że zechcieliście to czytać. Niektórzy byli ze mną od początku do końca, inni przyszli później i zostali. Jeszcze inni przyszli i nie zostali. DZIĘKUJĘ! Byliście i jesteście wspaniali.

Chciałam, żeby to opowiadanie było inne, bo chciałam zacząć od czegoś takiego właśnie. Nie bardzo potrafię pisać, a już czegoś wesołego w mim wykonaniu ze świecą szukać. Mam jednak nadzieję, że Boska i Łukasz będą inni, nie zawsze szczęśliwi, pewnie skrzywdzeni przez życie, ale z nadzieją na lepsze jutro i na wspólne życie, w przeciwieństwie niż Zbyszek i Gosia. W każdym razie zapraszam na http://nierealnierealni.blogspot.com/ i mam nadzieję, ze spotkamy się tam w równie licznym gronie. W przyszłym tygodniu coś tam się pojawi.

DZIĘKUJĘ!